مقایسه ی بهبودی ضایعات ناشی از لیشمانیوز جلدی در افراد تحت درمان با تزریق موضعی گلوکانتیم و تری کلرواستیک اسید ۵۰% موضعی و تزریق موضعی گلوکانتیم به تنهایی

مقدمه: لیشمانیوز جلدی یک بیماری آندمیک در سطح ایران می باشد. اسکار منتج از این بیماری یک مشکل جدی روانی برای بیماران مبتلا قلمداد می شود. نظر به اثر تری کلرواستیک اسید 50% در درمان برخی اسکارهای پوستی، در این مطالعه اثر موضعی این دارو توأم با تزریق داخل ضایعه ی گلوکانتیم در درمان لیشمانیوز جلدی بررسی شده است. روش ها: 200 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بیماری های پوستی و سالک، تحت درمان تزریق موضعی گلوکانتیم (هفته ای دو بار)به تنهایی و یا همراه با تری کلرواستیک اسید 50% (دو هفته یک بار) قرار گرفتند. بیماران در پایان هفته ی ششم و ماه سوم پس از بهبودی کامل ضایعات از نظر اندازه اسکار بررسی و نتایج توسط نرم افزار 11spss تحلیل شد. یافته ها: 200 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بیماری های پوستی و سالک، تحت درمان تزریق موضعی گلوکانتیم (هفته ای دو بار)به تنهایی و یا همراه با تری کلرواستیک اسید 50% (دو هفته یک بار) قرار گرفتند. بیماران در پایان هفته ی ششم و ماه سوم پس از بهبودی کامل ضایعات از نظر اندازه اسکار بررسی و نتایج توسط نرم افزار 11spss تحلیل شد. نتیجه گیری: نظر به کاهش معنی دار زمان بهبودی در کاربرد توأم تری کلرواستیک اسید در مقایسه با تزریق موضعی گلوکانتیم به تنهایی و با توجه به عوارض و هزینه کم دارو نسبت به درمان های مشابه، تری کلرواستیک اسید می تواند به عنوان داروی همراه با گلوکانتیم داخل ضایعه در درمان لیشمانیوز جلدی مطرح گردد. با وجود عدم بروز عارضه ی خاص در بیماران تحت درمان تری کلرواستیک اسید در این مطالعه، از آن جا که عوارضی مانند هیپرپیگمانتاسیون در سایر کاربردهای درمانی تری کلرواستیک اسید گزارش شده است انجام مطالعاتی با پیگیری طولانی تر ضروری به نظر می رسد.